Η χώρα των ευκαιριών

Πάντα πίστευα ότι στην Ελλάδα κανείς δεν χάνεται.Το σύστημα αναδεικνύει τα ταλέντα, επιβραβεύει τη σκληρή δουλειά και γενικά εκμεταλλεύεται τα καλύτερα χαρακτηριστικά κάθε πολίτη για την πρόοδο και την ευημερία της κοινωνίας...
Με βάση όμως νέα δεδομένα διαπιστώνω ότι είμαι από τα μέλη που επιβαρύνουν τον οικογενειακό και κρατικό προϋπολογισμό...Σύμφωνα με τον κ. Ρωμύλο Κεδίκογλου και τις αναλογιστικές του μεθόδους έχοντας δουλέψει 3 μήνες ως σερβιτόρος και άλλους 4 κανοντας πρακτική άσκηση με απολαβές συνολικά 3.000 euro σε 2 χρόνια, θα έπρεπε να είμαι τουλάχιστον εκατομμυριούχος φοιτητής, να γίνω μέλος της ΕΔΕΤ ή της ΑΔΑΕ όταν φτάσω στα 26 μου (ενώ στα 22 τέλειωνω πληροφορική χωρίς να έχω ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές)

Με θαυμασμό παρατηρώ πόσο ανταγωνιστική είναι η αγορά εργασίας στη χώρα μου....