Ελπίδα....Δεν υπάρχει!

Σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία να συμβάλω στο συγκεκριμένο blog (Σταύρο σε ευχαριστώ).

Χρησιμοποιώντας την ευκαιρία αυτή δεν θα μπορούσα να μην εκφράσω και εγώ με την σειρά μου, αρχικά την οδύνη μου για τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν στην μάχη με την φωτιά αλλά και την απόγνωση και την οργή που νιώθω για όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας τις τελευταίες 4 ημέρες.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ της καταστροφής από τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και στους υπόλοιπους νομούς της χώρας που πλήττονται από τις πυρκαγιές, είναι ανυπολόγιστο με τραγικό απολογισμό και σε ανθρώπινες απώλεις. Αυτό που με εξοργίζει περισσότερο είναι ότι δυστυχώς βλέπω πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τους πληγέντες και κανένας τρόπος αντίδρασης από το κράτος (πραγματικά εύχομαι να κάνω λάθος).

Όλοι μας γίναμε μάρτυρες ανθρώπων που εκλιπαρούσαν για τα αυτονόητα:

• για τις ζωές τους και
• για τις περιουσίες τους.

Και αναρωτιέμαι: Αν είναι δυνατόν!! Μα τι διάολο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν όλοι οι αρμόδιοι ότι κάθε καλοκαίρι οι φωτιές είναι της... μόδας;Τι στο διάολο πρέπει να γίνει για να αντιληφθούν ότι πρέπει να προφυλάξουν τις περιουσίες μας και τις ζωές μας; Πως είναι δυνατόν η Ελλάδα, (μια από τις πρώτες χώρες στον κόσμο σε συχνότητα πυρκαγιών) να μην έχει τα πλέον σύγχρονα μέσα κατάσβεσης;

Αίσχος...

email : sotiris.zacharopoulos@gmail.com